Aktualności

Dzisiaj zapraszam Państwa na niezwykły temat, który towarzyszy nam wszystkim przez całe nasze życie. Zarówno wtedy kiedy jesteśmy dziećmi, ale i wtedy kiedy stajemy się dorośli i jesteśmy rodzicami.

UCZUCIA I EMOCJE

Niezbędnym elementem mądrości życiowej i doświadczania szczęścia, jest dostrzeganie emocji i umiejętność panowania nad nimi, w różnorodnych sytuacjach społecznych. To one kierują nami, pozwalają odczuwać i przeżywać, gdyż są zakodowane w naszej naturze i towarzyszą nam przez całe życie. Odzwierciedlają nasz stosunek do sytuacji, zarówno przyjemnej, jak i przykrej, która nie jest nam w danej chwili obojętna. My, dorośli, jeżeli chcemy nauczyć dzieci dobrego i godnego życia, nade wszystko musimy je mądrze kochać.

CO TO SĄ UCZUCIA ORAZ EMOCJE I SKĄD SIĘ ONE WZIĘŁY?

Pojęcia emocje i uczucia przez różnych psychologów nie są rozumiane jednoznacznie.

Uczucie, to proces psychiczny odzwierciedlający stosunek jednostki do otoczenia, do jego elementów i do samego siebie. Pojęcia tego używa się na określenie względnie stałych, emocjonalnych ustosunkowań się człowieka wobec pewnych przedmiotów, osób czy sytuacji. Uczucie rodzi się w człowieku, jest wszechobecne. Towarzyszy mu jako szczególnie silna forma przeżycia. Uczuciem reagujemy na zaspokojenie lub niedobór potrzeb akceptacji i poczucia własnej wartości.

Emocja to stan duszy, umysłu i ciała, który jest reakcją na zdarzenia życiowe i na innych ludzi. Emocja to szybka reakcja, może być burzliwa, pasywna, lub apatyczna. Jest zwykle doświadczana jako szczególny rodzaj stanu psychicznego. Często towarzyszą jej lub następują po niej zmiany somatyczne, ekspresyjne, mimiczne  i pantomimiczne oraz reakcje o charakterze behawioralnym. W literaturze naukowej i w języku potocznym używa się jednak zamiennie tych dwóch terminów i tak również będą one stosowane w codziennym życiu dziecka. Choć nie do końca jest to prawidłowe. Od wielu lat w swojej pracy wychowawczo-dydaktycznej prowadzę działania wspierające rozwój emocjonalny.

Wiek przedszkolny to okres szczególnie ważny, gdyż cechuje go niezwykłe bogactwo i zróżnicowanie w przejawianiu emocji. W literaturze psychologicznej stany emocjonalne trwające krótko są określane jako emocje, natomiast takie, które się utrwalają w czasie, to uczucia. Tak więc z uwagi na intensywny rozwój emocji i uczuć ważne jest, aby stworzyć dzieciom optymalne warunki do uczenia się sposobów reagowania na różne wydarzenia. Moja codzienna praca z przedszkolakami pokazuje, iż możliwe jest kształtowanie takich umiejętności, nawyków i cech charakteru, które będą potrzebne do podejmowania właściwych decyzji. Daje to wymierne korzyści, które przekładają się na jakość radzenia sobie z zadaniami, które dziecko podejmie w przyszłości w szkole.

Jak kształtuje się rozwój emocjonalny w wieku przedszkolnym?

Pierwsze emocje można zaobserwować już w wieku poniemowlęcym, kiedy dziecko uśmiechem lub płaczem sygnalizuje swoje potrzeby. To przecież jest jego stosunek do małych fragmentów rzeczywistości. Wraz z rozwojem pojawiają się emocje trwalsze, czyli uczucia,  są one jednak trudne do rozpoznania.

Wiek przedszkolny to okres między 3 a 6 rokiem życia i już w tym okresie dzieci okazują
swoje emocje i uczucia spontanicznie i bez zahamowani.

Emocje 3-latków są szczególnie silne oraz krótkotrwałe i zmienne. Maluch nie potrafi ich ukrywać i odróżniać, ani też kontrolować. W tym okresie dominują: radość, smutek, gniew, złość, które dziecko wyraża w żywych gestach, mimice, słowach i okrzykach, a także w ruchach całego ciała. Trzylatek dostrzega miny i gesty dorosłych, i dlatego często jego emocje są odzwierciedleniem emocji rodziców bądź wychowawców. W tym miejscu należy podkreślić jak bardzo istotną rolę odgrywa otwartość i wrażliwość wychowawcy na emocje dziecka oraz serdeczność, wyrozumiałość i cierpliwość. Takie cechy są szczególnie cenne, gdyż są żywym i dobrym przykładem dla dziecka. Sfera najbardziej delikatna, wymaga najwięcej uwagi, aprobaty oraz ciepłej i przyjaznej atmosfery. Tym bardziej, że potrzeba bezpieczeństwa i miłości trzylatka jest szczególnie wzmożona w związku z rozpoczęciem  przedszkola.  
Dzieci 4-letnie potrafią już z łatwością rozpoznawać swoje własne uczucia oraz te wyrażane przez kolegów. Są jeszcze nieśmiałe i brakuje im pewności siebie. Zdarza się, że udaje im się panować nad gniewem. Poszerzają swoje relacje z rówieśnikami, nawiązują przyjaźnie. W grupie przedszkolnej zachowania kolegów stają się wzorem do naśladowania. W tym okresie szczególnie ważna jest wnikliwa obserwacja dzieci, ponieważ nawiązują się między nimi relacje społeczne i konieczne jest czuwanie nad okazywaniem przez nich wzajemnego szacunku, oraz uczenie radzenia sobie z wybuchami gniewu. Pojawiające się zachowania trudne to sygnały dotyczące problemów, z którymi dziecko nie potrafi sobie poradzić ani o nich mówić. W takiej sytuacji najlepsza jest wnikliwa rozmowa, w której należy okazać spokój, zaczekać aż dziecko samo opowie o swoich uczuciach.

Dzieci 5-letnie i 6- letnie są już bardzo pewne siebie i z pełną świadomością okazują to innym. W tym okresie rozwoju bardzo wyraźnie kształtuje się obraz samego siebie. Poprzez swoje działania okazują swoją indywidualność oraz potrzebę bycia ważnym.  Potrafią rozpoznawać emocje, regulować ekspresję własnych uczuć oraz panować nad tym. Odkrywają własne przeżycia i dzięki temu są w stanie ocenić własne możliwości. Dowiadują się, że ich zachowanie nie zawsze i nie przez wszystkich jest akceptowane jednakowo. Zapamiętują już wiele opinii na swój temat, zarówno pochlebnych, jak i nieprzychylnych. W ten sposób kształtuje się pojęcie o sobie samym. Dlatego w tym okresie dziecko jest szczególnie podatne na zranienie. Wrażliwość wychowawców, jak również rodziców, powinna być wyjątkowo wyostrzona. Obok zdrowej, pozytywnej dyscypliny potrzebne jest okazywanie zrozumienia, szacunku i miłości.

Ze względu na dynamikę rozwoju procesów emocjonalnych w okresie przedszkolnym pragnę podkreślić jak bardzo ważne jest zróżnicowanie cech rozwojowych u dzieci w tym samym wieku. Każde dziecko ma swój własny, indywidualny tor w rozwoju emocjonalnym. Mając na uwadze różnice między dziećmi nauczyciel powinien zwracać uwagę na indywidualne podejście do dziecka w kontaktach bezpośrednich oraz w sytuacjach, związanych z nauką i zabawą.

Przedstawiłam Państwu  rozważania na temat uczuć naszych przedszkolaków. Drodzy rodzice pamiętajcie jednak, że  emocje to: radość, gniew, złość, nadzieja, miłość i wiele innych i do nich zarówno my dorośli jak i dzieci mamy prawo. Musimy się jednak nauczyć  wyrażania  uczuć (szczególnie tych negatywnych) w taki sposób, aby nie krzywdzić innego małego, lub dorosłego człowieka. Nauczmy się mówić o uczuciach a nie je manifestować czasami w sposób trudny do przyjęcia przez otoczenie. Jak to zrobić jak wspierać w tym nasze dzieci dowiecie się państwo w następnym artykule.

Polecam
Książeczki: ,,Rozsądne dziecko” autor Eliza Medhus,  Seria -Zrozumieć dziecko ,,Od trzylatka do pięciolatka”, Jovanka Tomaszewska i Wojciech Kołyszko ,,Garść radości, szczypta złości mnóstwo zabawnych ćwiczeń z uczuciami”.

Irmina Pospieszała

                                                                                                        

Rozwój zmysłów u dzieci ( część druga)

Jak je stymulować i jak doświadczać.

Witam Państwa. Myślę, że zabawa, którą zaproponowałam w  poprzednim artykule podobała się nie tylko dzieciom ale i rodzicom. W drugiej odsłonie wiedzy o zmysłach chciałabym przybliżyć państwu pojęcie zmysłu i to jaką rolę odgrywa zmysł w naszym życiu i jak wpływa na postrzeganie świata i na to jak my go postrzegamy czyli kim stajemy się gdy któryś ,ze zmysłów jest dominujący.

 Dla prawidłowego funkcjonowania i rozwoju człowieka konieczne jest ciągłe oddziaływanie bodźców zmysłowych na układ nerwowy. Dzięki gromadzeniu różnych wrażeń zmysłowych z własnego ciała oraz z otaczającego świata, przetwarzaniu ich i integrowaniu, układ nerwowy stale rozwija się  dojrzewa, a świadomość samego siebie, orientacja w otoczeniu i poczucie bezpieczeństwa regularnie wzrasta. Czym jest  więc  zmysł? Zmysł jest systemem fizycznym, który zbiera dla mózgu informacje – zarówno ze świata zewnętrznego, jak i z wnętrza organizmu. Następnie przetwarza je na język, jaki może zrozumieć mózg. (R. J. Sternberg). Umysł człowieka jest miejscem, w którym znajduje się wiedza. Powstaje ona w wyniku doświadczania, przeżywania, przy współpracy z poznaniem  i wnioskami opartymi na  zmysłowych przesłankach. Postrzeganie zmysłowe jest koniecznym warunkiem rozumienia, rozwoju i uczenia się. Początkowo dzieci doświadczają najbliższego otoczenia i poznają je dzięki swoim zmysłom. Oddychają, czują, poruszają się, wąchają, smakują, patrzą i słuchają. Natomiast zmysły dostarczają informacji o otoczeniu, budując wiedzę dzieci, która zapewnia im bezpieczeństwo i umożliwia kształtowanie charakteru oraz kreowania własnego życia. Świat poznajemy za pomocą zmysłów – świadomie (eksperymentowanie, doświadczanie) i nieświadomie (obserwacja, odbieranie zapachów). A najlepiej odbierać rzeczywistość poprzez doświadczanie przyrody i przeżywanie jej wszystkimi zmysłami. Dzieci powinny patrzeć, słyszeć, wąchać, dotykać i smakować otaczający je świat. To jest wiedza którą wszyscy posiadamy, no tak ale czy urodziliśmy się z nią? Nie, wiedzę tą rozwijamy z wiekiem. I to my rodzice i nauczyciele możemy ją odpowiednio stymulować i pogłębiać. U człowieka wyróżnia się 5 zmysłów i każdy z nich odgrywa niesamowitą rolę w  doświadczaniu otoczenia i w badaniu przyrody:

 1. Zmysł dotyku (zmysł temperatury, zmysł równowagi, nonycepcja – zmysł bólu, priopriocepcja – zmysł napięcia mięśniowego i ułożenia części ciała względem siebie). Opisując ten zmysł można użyć określenia zmysł stykania się, ponieważ dotyk to nie tylko odczuwanie dłońmi, ale także każdym centymetrem powierzchni skóry. Wyróżnia się:

• Dotyk pierwotny (protopatyczny) – odpowiada on za świadomość dotknięcia oraz chroni przed niebezpiecznym bodźcem dotykowym, który dominuje w okresie niemowlęcym.
• Dotyk różnicujący (epikrytyczny) – odbiera precyzyjne informacje dotykowe (np. różnice w kształcie, fakturze), rozwija się stopniowo i z wiekiem jego znaczenie wzrasta.

Zmysł dotyku spełnia wiele ważnych funkcji i odpowiada za: poruszanie się, utrzymanie równowagi, zaspakajanie potrzeb fizjologicznych, jedzenie, zręczność manualną czy odczuwanie bodźców bolesnych i tych przyjemnych. Dotykanie przedmiotów dostarcza odbiorcy podstawowych informacji o otoczeniu. Dzięki temu dziecko poszerza swoje słownictwo, pogłębia umiejętność opisu i poprawnej wypowiedzi, używając licznych przymiotników m.in: miękki, twardy, ostry, kłujący, gładki, śliski, mokry, itp. Warto pamiętać, że każdy człowiek jest wrażliwy na dotyk w różnym stopniu i w różnych miejscach na ciele, dlatego warto wykonywać doświadczenia i badać rzeczywistość nie tylko dłońmi, ale także stopami, łokciami, policzkiem, itp. doświadczaniu otoczenia i w badaniu przyrody.

 

Cel stymulacji dotykowej

Budzenie ciekawości poznawczej i radości eksperymentowania, rozwijanie zdolności postrzegania, poprawa precyzji ruchów, wzmacnianie motoryki małej (palców i dłoni), rozwijanie wrażliwości dotykowej, rozwój aktywności ruchowej, poprawa orientacji w schemacie własnego ciała.

Jak doświadczać dotyk?

Warto stosować zabawy sensoryczne: dotykanie przedmiotu umieszczonego w pudełku pełnym kulek z gazety, korzystanie z kart dotykowych pokrytych różnym materiałem, domino dotykowe, rozpoznawanie dotykiem przedmiotów lub segregowanie z monet, guzików i kamyków, bez udziału wzroku, ubieranie po omacku, szlak wodny, itp.

2. Zmysł wzroku. Odpowiada on za widzenie, spostrzeganie kształtów, rozróżnianie natężenia światła, barw, odległości, emocji czy dostrzeganie niezwykłości świata. Wystarczy się trochę wysilić, żeby dostrzec rzeczy mało zauważalne, maleńkie, ale piękne.

Percepcja wzrokowa to zdolność rozróżniania bodźców wzrokowych, rozumienia ich i rozpoznawania w oparciu o inne doświadczenia. Towarzyszy nam cały czas, przejawia się na każdej płaszczyźnie życia człowieka i odgrywa bardzo ważną rolę w nauce czytania, pisania czy rozumienia zadań matematycznych.

Cel stymulacji wzrokowej

Rozwijanie spostrzegawczości, analizy i syntezy wzrokowej, nauka kreatywności, postrzegania przestrzennego, kształtowanie pamięci wzrokowej, poprawienie kontaktu wzrokowego.

Jak doświadczać wzrok?

Warto stosować liczne zabawy: poszukiwanie różnic pomiędzy obrazkami, różnicowanie położenia figur i elementów w przestrzeni, układanie puzzli, rozwiązywanie zgadywanek wzrokowych, odgadywanie zakrytego przedmiotu, memo obrazkowe, układanie i opowiadanie historyjek obrazkowych, itp.

3. Zmysł słuchu i równowagi. Umożliwia odbieranie fal dźwiękowych, porozumiewanie się ze światem, rozróżnianie elementów mowy, zachowanie prawidłowej pozycji ciała i utrzymanie równowagi.

Dla niektórych osób hałas wydaje się być czymś normalnym, nieciągnącym za sobą żadnych następstw. Niestety silnie wpływa on na samopoczucie, odczuwanie stresu, zdenerwowanie, zniecierpliwienie i mniejszą koncentrację, dlatego warto ograniczyć krzyk, harmider i hałas, który spotykamy na każdym kroku oraz warto ćwiczyć słuch w ciszy.

Cel stymulacji słuchowej

Usprawnienie kanału słuchowego i percepcji słuchowej, usprawnianie umiejętności różnicowania dźwięków otoczenia i dźwięków mowy, rozwijanie pamięci słuchowej, analizy i syntezy słuchowej, koordynacji ruchowej i słuchowo-wzrokowej, ćwiczenie koncentracji uwagi i różnicowania skali dźwięku, doświadczanie znaczenia pojęć w muzyce (cicho-głośno, wysoko-nisko, szybko-wolno).

 

Jak doświadczać słuch?

Słuchanie i opowiadanie historyjki przedstawionej za pomocą dźwięków, gestów i mimiki, poszukiwanie lokalizacji dźwięków dochodzących z otoczenia, poruszanie się bez udziału wzroku za źródłem dźwięku, naśladowanie usłyszanego dźwięku, uliczka dźwięków, itp.

4. Zmysł węchu. Jest to jeden z najbardziej pierwotnych zmysłów człowieka, który wiąże się z emocjami. (Zapachy potrafią wywołać najszybsze reakcje emocjonalne). W początkowej fazie stanowi system komunikacyjny, ponieważ dobrze funkcjonuje już w życiu płodowym. Bodźce węchowe wpływają na stan psychiczny i zachowanie człowieka. Zapachy odbierane są zarówno przez nos (jamę nosową i ustną), jak również przez skórę.

Cel stymulacji węchowej

Budowanie wiedzy na temat otaczającego świata, gromadzenie doświadczeń węchowych, kojarzenie zapachu z sytuacjami oraz nauka lokalizacji zapachu. Stymulacja węchowa może być realizowana w formie: masażu, inhalacji i wdychania.

Jak doświadczać węch?

Rozpoznawanie różnych przedmiotów po zapachu, wąchanie i rozpoznawanie zapachu olejków, ziół i zapachowych świec, w celu zapoznania z zapachem lub utrwalania poznanych zapachów, zakładanie ziołowego ogródka i zabawa w rozpoznawanie ziół po zapachu.

5. Zmysł smaku. Nasz język posiada 4 kubki smakowe: kwaśny, słodki, słony, gorzki. Dzięki temu percepcja smaku wzbogaca nasze doświadczenia i rozwija wrażliwość zmysłową. Poprzez zmysł smaku gromadzimy doświadczenia o potrawach, pogłębiamy doznania smakowe i uczymy się spożywać posiłki. Warto zapamiętać, że zmysł smaku i węchu są z sobą nierozerwalnie związane.

Cel stymulacji

Rozróżnianie i różnicowanie smaków, akceptacja nowego smaku oraz nowych posiłków, rozwijanie percepcji smakowej i wszystkich smaków.

Jak doświadczać smaku?

Rozróżnianie (i nazywanie) smaku owoców, warzyw, napojów, różnych potraw oraz umiejętne omawianie wrażeń smakowych i zapachowych przy spożywaniu, pomoc dziecka w przygotowywaniu posiłków, badanie intensywności zapachu, smakowanie wody (z cukrem, solą, cytryną), itp.

Po przeczytaniu tych rozważań z pewnością zrozumieli Państwo, że zmysły dziecka to fantastyczne narzędzia za pomocą których możemy rozwijać naszych wspólnych wychowanków. Zachęcam również do przeczytania artykułu , który uświadomi państwu   jakim” typem” psychoruchowym jest Wasze dziecko. Po przeczytaniu tego artykułu z pewnością zaobserwujecie widoczne cechy u swojego dziecka.

Internet    =  meDme.pl   ,, Rozwój zmysłów u dziecka –jak go wspierać?”

https://www.medme.pl/cogninet/artykuly/rozwoj-zmyslow-u-dziecka-jak-go-w

                                                                                                               Irmina  Pospieszała

ZMYSŁY DZIECKA( Część pierwsza)

Dlaczego i jak należy rozwijać zmysły dzieci?

Drodzy Państwo w drugim naszym spotkaniu na łamach strony internetowej chciałabym przybliżyć Wam role zmysłów w poznawaniu świata.Za ich bowiem pomocą  Wasze dzieci poznają otaczający je świat. Dlatego ważna jest ich koordynacja i rozwijanie od najmłodszych lat. Jeśli nastąpi to w nieprawidłowy sposób i w nieodpowiedniej kolejności Wasze dziecko może mieć problemy z integracją sensoryczną. Wyjaśnijmy sobie czym jest integracja sensoryczna. Bo zdaję sobie sprawę, że termin ten nie wszystkim państwu jest znany. Na czym polega  integracja sensoryczna. Jest to proces, w którym mózg organizuje docierającą do niego informację płynącą z ciała i środowiska, po czym wysyła odpowiednie reakcje. Integracja sensoryczna  jest zatem procesem celowej organizacji wszystkich zmysłów, których działanie na siebie jest niezbędne do prawidłowej interpretacji świata i wykonania odpowiedniej reakcji. Czyli dotyk, równowaga i czucie ciała mają zasadnicze znaczenie w naszym funkcjonowaniu. Ich dobre zintegrowanie jest podstawą optymalnego działania i rozwoju  pozostałych wszystkich zmysłów i umiejętności. Dlatego zmysły dziecka, to ważne narzędzie potrzebne i niezbędne do poznawania otoczenia. Dziecko przychodzące na świat jest w pełni gotowe do zmysłowego poznawania rzeczywistości. Ma już rozwinięty zmysł słuchu, smaku, dotyku, węchu ostatni w kolejności rozwija się zmysł wzroku. W zasadzie rozwija się dopiero po narodzinach, choć w łonie matki dziecko już otwiera oczy. Zmysły dziecka są zatem narzędziami do poznawania i doświadczania nowego otoczenia. Wszystkie doświadczenia zmysłowe począwszy od okresu niemowlęctwa poprzez okres przedszkolny i wczesnoszkolny prowadzą do kształtowania się przekonań na temat świata oraz siebie samego. Zastanawiacie się państwo z pewnością co to oznacza w praktyce. To bardzo proste dziecko musi mieć  możliwość  samodzielnego, dotykania  słuchania, powąchania, posmakowania oczywiście z zachowaniem zasad bezpieczeństwa. To właśnie zmysły są fundamentem sposobu rozumienia świata zarówno  w dzieciństwie jak i w dorosłości. To dzięki ich rozwojowi   kształtuje się rozwój poznawczy , społeczny, emocjonalny i komunikacyjny. Rośnie poczucie samodzielności,  bezpieczeństwa i inicjatywa. A przecież właśnie wszystkim nam chodzi o to, aby dziecko radziło sobie jak najlepiej w czekającym je dorosłym życiu. 

Aby tak było potrzebna jest nasza wspólna praca, państwa w domu i nasza w przedszkolu. Jako rodzice możecie wiele zdziałać nawet w obecnej sytuacji i w oparciu o to co macie w domu. Powiecie  zapewne tak łatwo mówić , trudniej zrobić? Niekoniecznie, w dobie Internetu czasami  zapominamy o prostych sposobach i gdzieś pogubiliśmy własną kreatywność. Ja jednak mocno wierze w państwa inicjatywę i powrót w lata własnego dzieciństwa. Kiedy przedmioty znajdujące się w domu wykorzystywało się do zabawy. Moja propozycja:

Muzyczny koncert na szklankach. Potrzebne będą szklanki lub słoiczki  i łyżeczki. Nuda szczególnie dla starszego dziecka?- niekoniecznie. Jeśli postawicie przed dzieckiem zadanie- (największą-  wersja dla małego dziecka, wersja dla starszego dziecka najwyższą) otrzymuje tata lub mama, i tak kolejno według określonych kryteriów. Może być to niekoniecznie wiek, może być kolor, uśmiech, mina, tu macie państwo dowolność wyboru. Zabawa polega na wspólnym wystukiwaniu melodii  łyżeczką w szklankę, napełnioną i tu znowu angażujemy wszystkich. W całości, do połowy lub całą trochę więcej trochę mniej, w jednej trzeciej , w jednej czwartej to pojęcia matematyczne itp. młodsze dzieci mogą odmierzać wodę i przeliczać ile malutkich naczynek wlały ( liczę tu na państwa kreatywność).Po przygotowaniu instrumentów może odbyć się koncert zbiorowy lub solo pozostawiam to do waszego wyboru, a utwór no cóż to już Wasz i waszych dzieci gust muzyczny.  To wspólna zabawa, ale i  doświadczenia z wykorzystaniem wzroku słuchu, dotyku, smaku, jeśli wykorzystacie  różną fakturę szklanych naczyń ,cukier i cytrynę oraz sól  i pozwolicie maluchom popróbować, oczywiście wykorzystując łyżeczki,  nie zapominajmy o koronowirusie. Pachnidełka Potrzebne będą jednakowej wielkości słoiczki z nakrętkami  mogą być od przecieru pomidorowego oczywiście z zakrętkami. Do każdego słoiczka możemy wcisnąć inny zapach.( Zapachy , perfum mamy, perfum taty, środek do mycia naczyń, lub inne środki czystości i nie tylko) Słoiczki aby utrudnić dzieciom zadanie można okleić gazetą, jeśli w domu nie ma kleju nałożyć gumkę recepturkę lub schować w gazetę tak aby dziecko nie widziało co jest w środku. Tutaj potrzebne będą nosy domowników. Zadaniem każdego z nich będzie odgadnięcie po kolei co czują( dla jasności można pod każdym słoiczkiem ukryć karteczkę z jego zawartością) starsze dziecko może dla pewności odczytać, czy uczestnik zabawy odgadł prawidłowo zapach znajdujący się w słoiczku. Życzę Państwu  wspaniałej zabawy i udanego koncertu. Pamiętajcie chrońmy siebie i innych. ZOSTAŃCIE W DOMU. Polecam także artykuły do przeczytania w wolnym czasie. Źródło INTERNET

,,Jak rozwijają się zmysły dziecka”

,,Droga do rozwoju, jak rozwijać zmysły dziecka”

                                                                                                 Irmina Pospieszała

Witam Państwa. Zapewne wszystkim nam  dorosłym  i dzieciom trudno jest odnaleźć się w obecnej sytuacji. W tym  kąciku dla rodziców, bo tak go nazwałam postaram się pomóc państwu w odnalezieniu sposobów na rozmowę i zabawę z dziećmi w domu. Zachęcam  do zapoznania się z przemyśleniami i poradami nie tylko moimi, ale również szeregu autorytetów z różnych dziedzin związanych z wychowaniem przedszkolnym.

Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie.

Pierwszy temat, a właściwie pytanie, które nas wszystkich nurtuje: Czy rozmawiać  i  jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

Zdaniem Marii Rotkiel psychoterapeutki największym błędem jest udawanie, że nic się nie dzieje. Drodzy rodzice, nie uciekamy od tak trudnego tematu. Wasze dziecko jest bardzo dobrym obserwatorem, który świetnie orientuje się  w otaczającej go rzeczywistości. Media  dostarczają mu również wiedzy. Mały człowiek ma prawo być zagubiony. A sprzeczne komunikaty nie są dobre dla niego. Dlatego drodzy rodzice warto nawet z małym dzieckiem przeprowadzić poważną, ale spokojną i merytoryczną rozmowę na temat tej nowej nieznanej choroby. Wyjaśnić ,że zalecenia wyznaczone przez nasz rząd są po to, byśmy wszyscy byli bezpieczni. Dzieci to mali, ale  wnikliwi obserwatorzy, nie tylko tego co je otacza, ale przede wszystkim dorosłych. Wasze leki, wasze zdenerwowanie a przede wszystkim bark wiedzy dziecka o tym co się dzieje będzie budził w nim niepokój. To my sami możemy zmienić te jego obawy. Aby to zrobić wystarczy z dzieckiem spokojnie i merytorycznie porozmawiać. Wyjaśnijcie waszym dzieciom, że noszenie rękawiczek, częste mycie i dezynfekcja rąk , pozostanie w domu, noszenie maseczki jest potrzebne i niezbędne po to by zapobiegać chorobie i chronić bezpieczeństwo swoje i innych ludzi. Spokojna rozmowa i Wasze opanowanie, nawet te w codziennych czynnościach z pewnością pomogą dziecku pozbyć się  niepokoju . Rozmowa pokierowana tak, aby dziecko zrozumiało, że wszystkie te środki są po to by jak najszybciej przezwyciężyć chorobę.  Nawet jeśli ona się zdarzy , bo tak  też bywa, wszyscy możemy liczyć na pomoc   pogotowia ratunkowego i lekarzy w szpitalach specjalistycznych. Dzieci będą z pewnością zadawały państwu bardzo wnikliwe pytania i warto uczciwie z nimi rozmawiać, wyjaśnić wszystkie wątpliwości i w miarę posiadanej wiedzy odpowiedzieć na dziecięce pytania, które na pewną będą. I jeszcze bardzo państwa proszę, zadbajmy o zaplanowanie dnia dziecka. Zaangażujmy je do wspólnych działań w kuchni, do sprzątania, do przygotowania pisanek, zadbajmy o to by miały obowiązki, ale również dużą dozę przyjemności. Zachęcam państwa do wspólnej z dziećmi  zabawy i  wykonania zadań zaproponowanych przez nauczycielki przedszkola. Wykorzystajcie drodzy państwo ten czas, mimo trudnej sytuacji na odkrycie i poznanie talentów waszych dzieci, na bycie z nimi i kształtowanie oraz poznanie ich małej, ale jakże bogatej już osobowości.  Odsyłam również państwa do dwóch artykułów poruszających temat  w Internecie. Polecam państwu te artykuły, a szczególnie drugi z nich ze względu na bardzo obrazowe pomoce do przeprowadzenia rozmowy z dzieckiem.

TYGODNIK WPROST - „Czy babcia umrze jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie”

MED EKSPRES        ,, Jak rozmawiać z dzieckiem o koronawirusie” – bezpłatny poradnik                       

                                                                                                             Irmina Pospieszała